ကုိလူ။ ။ ခင္ဗ်ားဟာကသမုိင္းေၾကာင္းအခ်က္အလက္ေတြကမ်ားေနတယ္။
ကုိမူ။ ။ အင္း၊ ဒီလုိေပါ့ဗ်ာ။ တခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားၾကေတာ့လည္းအခ်က္အလက္ေတြကုိျပန္လွန္ၾကည့္ ဖုိ႔လုိလာတာကုိး။
ကုိလူ။ ။ တတိယလွဳိင္းကုိနဲနဲရွင္းစမ္းပါဦး။ ဟန္တင္တန္က ဒီမုိကေရစီလွဳိင္းတခုျပီးရင္ တန္ျပန္လွဳိင္းလာတယ္ ဆုိျပီးေဖာ္ထုတ္လာတယ္။ သမုိင္းကုိ ထီဂဏန္းတြက္သလုိ ဂြင္ေဖာ္သလုိလုပ္ေနတာမ်ဳိးျဖစ္မေနဘူးလား။
ကုိမူ။ ။ ကမာၻ႕ႏုိင္ငံေရး၊ ယဥ္ေက်းမွဳ၊ ဒီမုိကေရစီေရးစတာေတြမွာ သူ႔ရဲ႕သုံးသပ္ခ်က္နဲ႕ေကာက္ခ်က္ေတြ အေရးပါတာေတာ့အမွန္ပါ။ ဘာေၾကာင့္တန္ျပန္လွဳိင္းေတြရွိလာရသလဲဆုိတာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ အစကစေတြးၾကည့္ရေအာင္ေလ။
လူေတြအုပ္စုလုိက္ဖြဲ႕လွည့္လည္ေနထုိင္ျပီး ဘုံပုိင္ဆုိင္မွဳထားတဲ့ သမုိင္းဦးဘုံေျမေခတ္ကေနျပီး ၊ တေနရာမွာအတည္တက်ေနထုိင္ ျပီးျမဳိ႕ျပႏုိင္ငံေတြဖြဲ႔တည္လာႏုိင္ခဲ့တယ္။ အုပ္စုကေနႏုိင္ငံျဖစ္လာျပီး လူ႔သမုိင္းဟာ သူ႔ေခတ္နဲ႕သူဖြံျဖဳိးလာခဲ့တယ္။ ဘုံပုိင္ဆုိင္မွဳကေန ပုဂၢလိကပုိင္ဆုိင္မွဳ။ အုပ္စုအၾကီးအကဲကေန အစုိးရ ဆုိျပီးအေျပာင္းအလဲေတြရွိလာခဲ့တယ္။ လူတဦးခ်င္းစီရဲ႕လုိအင္ကုိ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔အဆင္ေျပေအာင္ ဥပေဒေတြထုတ္ျပန္ျပီး ထိန္းညွိလာရတယ္။ ဒီကေနတခါ ႏုိင္ငံကုိအုပ္ခ်ဳပ္သူက ေခတ္လုိအပ္ခ်က္နဲ႔ ေလွ်ာ္ညီေအာင္ ဥပေဒကုိအသစ္ျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္းတာ၊ ဥပေဒကုိႏုိင္ငံသား ေတြလုိက္နာမွဳရွိမရွိ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာျပီး ေဖာက္ျပန္ရင္ သက္ဆုိင္တဲ့ျပစ္ဒါဏ္ေတြခ်မွတ္တာ။ ႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ အျခားစီးပြားေရး၊ လူမွဳေရး ႏုိင္ငံေရးစတာေတြကို အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ရတာေတြအားလုံးမွာ အစုိးရကအခရာက်လာတယ္။ ဒါေတြအားလုံးလုပ္ပုိင္ခြင့္ အာဏာပါ၀ါကုိ တတ္ကၽြမ္းနားလည္တဲ့၊ သမာသမတ္က်တဲ့ သူေတြလက္ထဲခြဲေ၀ေပးႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစံနစ္ေတြကိုရွာေဖြလာၾကတယ္။
ကုိလူ။ ။ လက္ရွိမေတာ့ ႏုိင္ငံေရးစံနစ္ေတြမွာ ဒီမုိကေရစီကုိအေကာင္းဆုံအျဖစ္ သတ္မွတ္လာၾကတယ္ ဆုိပါေတာ့။
ကုိမူ။ ။ ကမာၻ႔သမုိင္းရဲ႕ျဖစ္ျပီး ျဖစ္ဆဲ ျဖစ္ရပ္ေတြကုိၾကည့္ရင္ ဒီလုိေျပာႏုိင္လာတယ္ေပါ့။
ကုိလူ။ ။ ဒီေတာ့
ကုိမူ။ ။ ဒါေပမဲ့ ကမာၻ႔သမုိင္းကုိျပန္ၾကည့္ျပန္ေတာ့ ႏုိင္ငံေတြဟာ တေျပးညီဖံြ႕ျဖဳိးလာၾကတာမဟုတ္ဘူး။ ဆုိေတာ့ အေနာက္ႏုိင္ငံ အထူးသျဖင့္ ဥေရာပႏုိင္ငံေတြဟာ သဘာ၀သိပၸံပညာ ကုိအရင္နားလည္ျပီး အသုံးခ်လာႏုိင္ခဲ့တယ္။ နယ္ေျမသစ္ေတြရွာေဖြလာၾကတယ္။ နယ္ေျမခ်ဲ႕ထြင္မွဳေနာက္မွာ ကုိလုိနီနယ္ခ်ဲ႕စံနစ္ကကပ္ပါလာခဲ့တယ္။ ဒီစံနစ္ရဲ႕ရုိက္ခ်က္ဟာျပင္းထန္လြန္းေတာ့ သူ႕အရွဳိးရာေတြကုိဒီကေန႕ အထိျမင္ရဆဲပဲ။
ကုိလူ။ ။ က်ေနာ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဘာေျပာခ်င္တာလည္းဆုိတာကိုခုထိမဖမ္းႏုိင္ေသးဘူး။
ကုိမူ။ ။ ကုိလုိနီစံနစ္ကေန က်ေနာ္တုိ႔လြတ္လပ္ေရးစစ္ပြဲေတြဆင္ႏြဲခဲ့ရတယ္။ ဒီစစ္ပြဲေတြဟာ ကမာၻနဲ႔အ၀ွမ္းျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကမာၻစစ္ၾကီးေတြနဲ႔အဆက္အစပ္ရွိခဲ့တယ္။ စစ္ပြဲေတြကဘာေတြကုိေပးသလဲ။
ကုိလူ။ ။ က်ေနာ္ၾကားဘူးတာကေတာ့ ပီ၃လုံးေပါ့ေလ။ ကဗ်ာဆရာ (Poet)၊ ညခင္းဆည္းဆာပ်ဳိျဖဴ (Prostitute) နဲ႔ ဆင္းရဲမြဲေတမွဳ (Poverty) လုိ႔ဆုိၾကတယ္။
ကုိမူ။ ။ ဒါကတပုိင္းေပါ့ေလ။ စစ္ပြဲေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ကုိလုိနီလြတ္ေျမာက္ေရးစစ္ပြဲေတြ ဟာ စစ္တပ္ေတြကုိ ႏုိင္ငံရဲ႕အေရးအပါဆုံး အဖြဲ႔အစည္းေတြအျဖစ္ ျမွင့္တင္ေပးခဲ့တယ္။ တဘက္မွာ ကုိလုိနီျပဳခံရတဲ့ႏုိင္ငံေတြဟာ ကိုလုိနီဘ၀ကလြတ္ေျမာက္အျပီးမွာ ႏွစ္မ်ားစြာ တပါးကႊ်န္အျဖစ္ေနခဲ့ၾကရာက ကုိယ့္အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာပုိင္ဘ၀ ေရာက္တဲ့အခါ ႏုိင္ငံျပန္လည္ထူေထာင္ေရး နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ေတြမွာ အေတြ႕အၾကဳံနဲခဲ့တာအျပင္ အာဏာခြဲေ၀မွဳေတြမွာပါ အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့ရာက ျပည္တြင္းစစ္ေတြကုိဆက္ခဲ့ၾကတယ္။ အမ်ဳိးသားစည္းလုံးမွဳ ျပဳိကြဲသြားခဲ့တယ္။
ကုိလူ။ ။ ဒီေတာ့ ဒါေတြနဲ႔ဒီမုိကေရစီ ဘယ္လုိဆက္စပ္ေနလုိ႔လဲ။
ကုိမူ။ ။ ၁၉၇၄ ေပၚတူဂီမွာစခဲ့တဲ့ တတိယလွဳိင္းမွာ ေပၚတူဂီနဲ႔စပိန္ဟာ အာဏာရွင္စံနစ္ကုိအဆုံးသတ္ခဲ့ျပီး ဒီမုိကေရစီကုိအခ်ိန္တုိအတြင္းမွာေအာင္ျမင္ေအာင္ကူးေျပာင္းႏုိင္ခဲ့တာမွာ တျခားႏုိင္ငံေတြနဲ႔ဘာကြာ သြားခဲ့လုိ႔လဲ။
ကုိလူ။ ။ ခင္ဗ်ားဘာဆုိလုိခ်င္တာလည္း။ ဒီႏုိင္ငံေတြဟာ ကုိလုိနီနယ္ခ်ဲ႕သူေတြျဖစ္ခဲ့လုိ႔၊ ကုိလုိနီျပဳခံရသူေတြလုိ အေပၚမွာေျပာခဲ့တဲ့အခက္အခဲေတြမရွိခဲ့လုိ႔လား။
ကုိမူ။ ။ ေယ်ဘူယ ဆုိရရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံေတြတခုနဲ႔တခုၾကားမွာအေျခခံျပည့္စုံမွဳျခင္းမတူၾကဘူး။ ဒါဟာ အာဏာရွင္စံနစ္ကေန ဒီမုိကေရစီကုိသြားမဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာရွိတဲ့ ျဖတ္သန္းရမဲ့ကာလနဲ႔အခက္အခဲေတြ ကုိသတ္မွတ္တဲ့အဓိကအေၾကာင္းအရင္းထဲကတခုပဲ။
ကုိလူ။ ။ ေကာင္းျပီ။ ဒါဆုိရင္ က်ဳပ္ကေတာ့ခင္ဗ်ားလုိေ၀့၀ုိက္မေျပာတတ္ဘူး။ က်ဳပ္တုိ႔ႏုိင္ငံေကာ ဒီၾကားခံကာလကိုျဖတ္သန္းဖုိ႔ဘာေတြလုိေနသလဲ။ ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ေပးရမလဲ။
ကုိမူ။ ။ ခင္ဗ်ားေမးတဲ့ေမးခြန္းကုိက်ေနာ္လည္းတခ်ိန္လုံးကုိယ့္ဘာသာျပန္ေမးေနတာပဲ။ တခုရွိတယ္ခင္ဗ်ားေမးခြန္းကနဲနဲေလာ ေနသလုိပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ဟာခုၾကားခံကာလထဲကိုေရာက္ေနျပီလား။ ဒါက်ေနာ္ေသခ်ာေပါက္မေျပာႏုိင္ေသးဘူး။
ကုိလူ။ ။ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ လူထုတရပ္လုံးအတည္ျပဳေပးလုိက္တဲ့ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲတခုကိုျဖတ္သန္းျပီးခဲ့ျပီ။ တရား၀င္ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြရွိေနျပီ။ အစုိးရသစ္တရပ္ကုိဖြဲ႔စည္းျပီးျပီ။ ေနာင္ငါးႏွစ္မွာတၾကိမ္ ေနာက္ထပ္ေရြးေကာက္ပြဲတခုထပ္လာေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့ဒါ ဒီမုိကေရစီကုိသြားေနတဲ့ ၾကားခံကာလမဟုတ္ဘူးလား။
ကုိမူ။ ။ က်ေနာ္တုိ႔တခုခ်င္းေျပာၾကတာေပါ့။ ဒီမုိကေရစီဆုိတာမွာ ေရြးေကာက္ပြဲကအခရာပဲ။ သူရွိမွ အုပ္ခ်ဳပ္ခံျပည္သူဟာ သူသေဘာက်လက္ခံတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူကုိကုိယ္တုိင္ေရြးခ်ယ္ႏုိင္မယ္။ သုိ႔ေပမဲ့လ႔ုိ ေရြးေကာက္ပြဲေတြပုံမွန္လုပ္ေနရုံနဲ႔ေတာ့ ဒီမုိကေရစီလုိ႔ေျပာဖို႔မလုံေလာက္ဘူးဆုိတာပဲ။ ေရွ႕မွာက်ေနာ္တုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ကုိလူ။ ။ ေစာေစာကခင္ဗ်ားေျပာလုိက္တာျပန္ဆက္ဗ်ာ။ ဘာေၾကာင့္ခုအေျခအေနကုိ ၾကားခံကာလေျပာဖုိ႔ခင္ဗ်ားတြန္႔ဆုတ္ေနရတာလည္း။
ကုိမူ။ ။ က်ေနာ္တုိ႔တခုသတိထားရမွာက လူနဲ႔သူ႔အျပဳအမူ ဟာအာဏာနဲ႔ ပတ္သက္လာတဲ့အခါ အစုိးမရတတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ပဲ လူကိုထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ စံနစ္ေကာင္းတခုကုိရွာေဖြခဲ့ၾကတာ သမုိင္းသက္ေသပါ။ ခု အဲသည္စံနစ္တခုရွိမေနဘူး။ ယုတ္စြအဆုံး အဲသည္စနစ္တခု ၀င္လာေအာင္ လမ္းေၾကာင္းေပးေနတဲ့ အေျခအေနေတြကုိလည္းမေတြ႔ရဘူး။
ကုိလူ။ ။ ဒီေတာ့က်ေနာ္တုိ႔ခုဘယ္ေနရာကုိေရာက္ေနသလဲ။ ဒီမုိကေရစီကုိညင္ညင္သာသာနဲ႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္သြားဖုိ႔ ဘာလုပ္ဖုိ႔လုိသလဲ။ ဒါဟာလက္ေတြ႔လည္းက် အေျခခံလည္းက်တဲ့ ေမးခြန္းတခုျဖစ္မယ္ထင္တယ္။
ကုိမူ။ ။ အင္း သတိလည္းထားေျဖရမဲ့ ေမးခြန္းတခုေပါ့။ က်ေနာ္ဒီေမးခြန္းကုိၾကဳးိစားမေျဖခင္ ၾကဳိသိဖုိ႔လုိမယ္ထင္တာေတြကုိ အပုိင္းႏွစ္ပုိင္းခြဲေျပာၾကည့္ရေအာင္။
ကုိလူ။ ။ လုပ္စမ္းပါေလ။
ကုိမူ။ ။ အာဏာရွင္စံနစ္နဲ႔ သက္ဆုိင္တာတခ်ဳိ႕ကုိအရင္ေျပာၾကည့္မယ္၊ ျပီးရင္ ဒီမုိကေရစီၾကားခံကာလနဲ႔ ေပါင္းစည္းမွဳ ဆုိတာေတြကုိဆက္မယ္။
ကုိလူ။ ။ ဒါဆုိပထမတခု ကုိခုပဲစလုိက္ရေအာင္။
ကုိမူ။ ။ အာဏာရွင္စံနစ္တခုကလြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ အခ်က္၃ခ်က္လုိတယ္။
၁။ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးရမယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္မွဳရွိဖုိ႔လုိတယ္။ ကုိယ့္အင္အားကုိကုိယ္တုိင္တည္ေဆာက္ရမယ္။
၂။ သီးျခားလူမွဳအသင္းအပင္းအဖြဲ႔အစည္းေတြကုိအားေကာင္းေအာင္လုပ္ထားဖုိ႔လုိတယ္
၃။ ေရရွည္ထိေမွ်ာ္ၾကည့္ထားတဲ့ မဟာဗ်ဳဟာ အစီအစဥ္တခုရွိေနရမယ္
ပထမအခ်က္က သေဘာတရား ဒါကုိေၾကလည္ဖုိ႔လုိတယ္။ ျပီးရင္ ၂နဲ႔၃ မွာ လက္ေတြ႔အလုပ္လုပ္ရမွာေတြရွိ လာတယ္။
KZေက
No comments:
Post a Comment