သု၀ဏၰအျမန္ရထား

ကုိတီတူး
ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္က သု၀ဏၰ ကြင္းထဲမွာ အုိမန္အသင္းကုိ ျမန္မာေဘာပြဲၾကည့္ ပရိတ္သတ္က ေရသန္႔ဗူးေတြ ခဲေတြနဲ႔ေပါက္တယ္။ တကြင္းလုံးပြက္ေလာရုိက္ျပီး ထိမ္းလုိ႔သိမ္းလုိ႔မရတာေၾကာင့္ တရုတ္မွာ ရထားႏွစ္စင္း တုိက္ပါေလေရာ။

အခန္း(၁)
အုိမန္ဆုိတာအေရွ႕အလယ္ပုိင္းႏုိင္ငံငယ္ေလးတခုျဖစ္လုိ႔ အာရပ္ေႏြဦးဟာ သု၀ဏၰကြင္း ထဲပုံစံတမ်ဳိးနဲ႔မ်ား ဖူးပြင့္ ဖုိ႔ျဖစ္လာတာလားလုိ႔ က်ေနာ္ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားကေတာ့ အေတြးေခါင္လွခ်ည္ရဲ႕ေျပာေတာ့မွာပဲ။ ျမန္မာေတြရုိင္းတယ္ စည္းကမ္းမရွိဘူး လုိ႔ေျပာရင္ခင္ဗ်ားလည္းၾကဳိက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ႏုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔က အလကားေနရင္း ဘာလုိ႔စိတ္ရုိင္းေတြ ၀င္ေနရတာလည္းဆုိတာေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္တယ္။
ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ေဘာလုံးပြဲမွမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာအားကစားခင္ဗ်ားေျပာခ်င္သလဲ။ ေျပာ။ အမွဳိက္ကုိ စည္းကမ္းတက်မပစ္တတ္တဲ့လူမ်ဳိးတမ်ဳိးဟာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အဲသည္လုိစည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ စံနစ္တက်ေနထုိင္ႏုိင္ေအာင္ကုိ အခြင့္အေရးမရွိတဲ့ ေန႔တဓူ၀ စား၀တ္ေနေရးနဲ႔ ဗ်ာမ်ားေနတဲ့ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးဟာ ကမာၻ႔ဖလားေျခစစ္ပြဲ ေအာင္ခ်င္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒါစိတ္ကူးယဥ္တာပဲ။ ကုိယ့္ဆီက လယ္ယာေျမေတြပစ္၊ မိသားစုေတြကုိပစ္၊ တျခားႏုိင္ငံက စုိက္ခင္းေတြ၊ စက္ရုံေတြနဲ႔ အႏွိပ္ခန္းေတြမွာ ျပည္တြင္းမွာေကာျပည္ပမွာပါေခါင္းပုံျဖတ္ခံျပီး ထြက္အလုပ္လုပ္စားေနရတဲ့ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးဟာ အာရွဖလားေျခစစ္ပြဲေအာင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒါ က်ေနာ္ၾကားဖူးသမွ် ရင္နာစရာအေကာင္းဆုံး ဟာသပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ ေနာက္ေျပာေနက်သလုိေပါ့ဗ်ာ။ အားမွကစားလုိ႔ရတာပါ။ အေျခခံစား၀တ္ေနေရးမျပည့္စုံတဲ့။ လူလတ္တန္းစား မထြန္းကားတဲ့ ႏုိင္ငံသား တေယာက္အေနနဲ႔ က်ေနာ္ေတာ့ ဘာအားကစားမွစိတ္ရွိတုိင္း မ၀င္စားႏုိင္တာအမွန္ပါ။ ပရိတ္သတ္ၾကီးကလည္းသိမွာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ အဆင့္ကဒီအတုိင္းသြားရင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာကို ေနာက္ဆုံးမေရာက္ေရးၾကဳိးစားရမွာပါ။ ဒါဆုိဘာလုိ႔ ေဒါသေတြထြက္ေနရတာလဲ။ ရွင္းတာပဗ်ာ။ ရန္ကုန္လူထုဟာ သူတို႔မေက်နပ္မွဳေတြကုိ ေဘာလုံးကြင္းထဲမွာလာျပီး ဖြင့္ခ်ျပလုိက္တာပဲ။
ဟုတ္တယ္ လာခဲ့။ သု၀ဏၰ ကြင္းဟာ ၀င္ဘယ္ဒန္ မဟုတ္ဘူး။ ဆဲနည္းေပါင္းစုံရွိတယ္။ ဒီလုိဆုိေတာ့ ျမန္မာေတြက တခါကအရွင္သခင္ ေနမ၀င္ျပည့္ရွင္မင္းမ်ားလုိ ႏုိင္ငံၾကီးသားေတြမဟုတ္ဘူးေပါ့။ အဂၤလန္ေႏြရာသီကုိ ကက္ဦးထုပ္ နဲ႔ ေရဘင္မ်က္မွန္နဲ႔ကြယ္၊ ဂ်ဴလုိင္ေနေရာင္မွာ ေၾကးနီေရာင္သမ္းလာတဲ့ ရွာရာပုိဗာ ရဲ႕ေပါင္တံရွည္ရွည္ကုိ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေငးၾကည့္ခြင့္ရတဲ့ လန္ဒန္ျမဳိ႕ၾကီးသားေတြလုိမဟုတ္ဘူးေပါ့။ က်ဳပ္တုိ႔ဟာ အရုိင္းအစုိင္းေတြေပါ့၊ ဟုတ္စ။

အခန္း (၂)
အေ၀းၾကီးကစေျပာရင္ ခင္ဗ်ားသမ္းျပမွာစုိးလုိ႔ နီးနီးနားနား ၂လ ၃လ ေလာက္ျပန္ၾကည့္ရေအာင္ဗ်ာ။ ၂၀၁၁ အစုိးရသစ္ဟာ က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမရွိဘူးဆုိခဲ့တယ္။ အစုိးရသစ္လြတ္ခ်မ္းသာခြင့္မွာ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကုိမလႊတ္ခဲ့ဘူး။ နယ္စပ္မွာတုိင္းရင္းသားေတြကို ထုိးစစ္ၾကီးေတြဆင္ခဲ့တယ္။ အင္အယ္ဒီကုိ ေျခလွမ္းေတြမက်ဲဖုိ႔ သတိေပးစာပုိ႔ခဲ့တယ္။ တဘက္မွာ ဆင္းရဲမွဳတုိက္ဖ်က္ေရးစာတမ္းေတြဖတ္ေစတယ္။ ဒီ့အရင္ကလည္း ႏုိဘယ္အေက်ာ္အေမာ္ စတစ္ဂလစ္လုိ စီးပြားေရးပညာရွင္ကုိ ေနျပည္ေတာ္ထိပင့္ခဲ့တယ္။ စုိက္ပ်ဳိးေရးကုိပဲအေျခခံပါဆုိတဲ့ အၾကံျပဳခ်က္ေၾကာင့္လားမသိ၊ လက္ရွိသမၼတၾကီးက ကုိယ္တုိင္စပါးေတြဘာေတြစမ္းစုိက္ၾကည့္တယ္ ဆုိလား သတင္းေတြၾကားရတယ္။ “ရမထာေရႊၾကီမ္လုံးရယ္နဲ႔ ထြန္တုံးကုိတဲ့ေျခေတာ္တင္၊ ႏြားၾကံစုံရွင္…..” အမယ္မင္း ခင္ဗ်ား လယ္ထြန္မဂၤလာ သီခ်င္းမ်ားေတာင္ၾကားေယာင္မိေသးဗ်ာ။ ဘဏ္တုိးႏွဳန္းေတြျပင္မယ္ဆုိတယ္။ ေဒၚလာနဲ႔ က်ပ္ကုိ တရား၀င္ ေငြလဲလွယ္ႏွဳန္းေတြ ျပန္လုပ္မယ္ဆုိလာတယ္။ ပင္စင္စားလစာ ေငြကုိျမွင့္ေပးခဲ့တယ္။ ဒီေလာက္ဆုိရပါျပီ။ ႏုိင္ငံေရး လုပ္မလား။ ရတာပ။ ကုိယ္တုိ႔ ခြင့္ျပဳတဲ့အတုိင္းလုပ္၊ ညွိႏွဳိင္းဖုိ႔မရွိေသးဘူး။ တုိင္းျပည္အေျခအေနမေကာင္းတာ လက္ခံတယ္။ စီးပြားေရးေကာင္းေအာင္ကုိယ္တုိ႔ဘာသာ ၾကဳိးစားလုပ္မယ္။ ေကာင္းရင္ႏုိင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းဟာ သင့္သေလာက္ ေျပလည္လာမွာပဲ။ လတ္တေလာတည္ျငိမ္မွဳရဖုိ႔အတြက္ အႏု၊ အၾကမ္း အဆင္ေျပသလုိသုံးမယ္။ ဒါလက္ရွိအစုိးရရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကေန နားလည္ႏုိင္တဲ့ အေတြးအေခၚပါ။ သုိ႔ေသာ္ အခုအဓိကက်တဲ့ ဒီသုိ႔ေသာ္ဟာ ဘာလဲဆုိေတာ့ လက္ရွိ ႏုိင္ငံေရး ေျပလည္မွဳမရပဲစီးပြားေရး ေကာင္းလာဖုိ႔ဆုိတာ မေမွ်ာ္မွန္းႏုိင္ပါဘူး။ ဒါလဲ အာရွဖလားေျခစစ္ပြဲေအာင္ခ်င္တာမ်ဳိးနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္လုိ႔ေျပာရေတာ့မွာ။ အင္း၊ မဟုတ္ရင္ေတာ့လြဲမွာပဲ။ ဒီလုိဗ်။

ဆက္ပါမည္
KZေက