လူ႔အခြင့္အေရးဆုိတာရွိသလား

တေန႔ ကၽြန္ႏုပ္လည္းအားအားရွိသျဖင့္ အိအိရွားတို႔အိမ္ဘက္လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ေပသည္။
အိအိ။ ။ ဟယ္ ဆရာၾကီးပါလား။ ဘယ္ကလွည့္လာတာလဲ။
မိမိ။ ။ နင္တုိ႔အိမ္ပဲတမင္ထြက္လာခဲ့တာ
အိအိ။ ။ အထူးအဆန္းပါလားဆရာၾကီးရယ္။ ဘာမ်ားထူးလုိ႔လဲ။
မိမိ။ ။ ဘာထူးမွာလဲဟာ။ ဒါကဒါပဲေပါ့။
အိအိ။ ။ ဟာ ဆရာၾကီးဟာကလည္း ဘာနားလည္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။
မိမိ။ ။ ဘာနားမလည္စရာရွိသလဲ။ ဒါကဒါပါဆုိေနမွ။ နင္တုိ႔ကလည္းတဆိတ္ရွိနားမလည္တာနဲ႔၊ ပုိ႔စ္ေမာ္ဒန္ေတြဆုိတာနဲ႔၊ ခံစားလုိ႔မရတာနဲ႔။ ဘာေတြေရးမွန္းေျပာမွန္းမသိဘူးဆုိတာနဲ႔။ ဒါဆုိငါျပန္ေတာ့မယ္။
အိအိ။ ။ ဘလုိင္းၾကီးပါလားဆရာၾကီးဟာက။ ကဲပါ ေရာက္လက္စနဲ႔ေတာ့ ေကာ္ဖီေလးဘာေလးေသာက္ရင္း လက္ရွိကမာၻ႕ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းေလးဘာေလးေျပာသြားပါဦး ဆရာၾကီး။
မိမိ။ ။ နင္တုိ႔ကေတာ့ဒါပဲ။ ေတြ႔ရင္ေမးမယ္ဆုိတာခ်ည္းပဲ။ ငါကလည္းဆရာမလုပ္ရမေနႏုိင္ဆုိတာမ်ဳိးနဲ႔ ေတာ့ေတြ႔ျပီေပါ့။
အိအိ။ ။ အာရပ္အေၾကာင္းေလးစပါလားဆရာၾကီး။
မိမိ။ ။ ယူေအအီးအရင္ကအသြားမ်ားတယ္။ အဘူဒါဘီနဲ႔ဒူဘုိင္းေပါ့။ ခုေတာ့ ကာတာ၊ ေဆာ္ဒီ၊ ဘာရိန္း ေရႊေတြမေရာက္တဲ့ေနရာမရွိ သေလာက္ပါပဲ။ ေစ်းေတြကေတာ့အမ်ဳိးမ်ဳိးေပါ့ဟာ။ သတိထား နင္တုိ႔ဂြင္ရုိက္တဲ့ေကာင္ေတြနဲ႔ေတြ႕ဦးမယ္။
အိအိ။ ။ အာ၊ ဆရာၾကီးကေတာ့လုပ္ေတာ့မယ္။ ရွဳိးေဂ်ာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒီမုိကေရစီ၊ ဒီမွဳိကေရစီ။ အေရးထဲလွ်ာေတာင္လိပ္တယ္။
မိမိ။ ။ အံမယ္နင္ကအလာၾကီးပဲ။ ငါကဒါေတြသိပ္သိတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ တတိယလွဳိင္းတုိ႔၊ စတုထၳမလုိင္တုိ႔၊ ပဥၥမမ်ဳိးဆက္တုိ႔ ဆ႒မအာရုံတုိ႔ အလကားဟာေတြပါဟာ။
အိအိ။ ။ လုပ္ပါဆရာၾကီးရယ္။ ဆရာၾကီးရႊီးရင္ နားေထာင္ေကာင္းပါတယ္။ တူနီးရွားကစေျပာပါေနာ္။
မိမိ။ ။ ေအးျငိမ္ျငိမ္နားေထာင္။ ဟုိေမးဒီေမး လူၾကီးမ်က္ႏွာပ်က္ႏုိင္တာမ်ဳိးေတြေရွာင္။ ဒီလုိဟ၊ ဘြဲ႕ရတြန္းလွည္းအေရာင္းသမားေလးရဲ႕လွည္းကုိစည္ပင္ကသိမ္းတယ္ဆုိလား။ ေျပာရရင္ေတာ့ အေျခခံလူ႕အခြင့္အေရးပဲဟ၊ လူေနမွဳစရိတ္ဒါဏ္ကုိကုန္းခံေနရသူေတြအမ်ားၾကီးရွိေနသလုိ၊ ႏုိင္ငံေရးအက်င့္ပ်က္ျခစားမွဳနဲ႔ ေလယာဥ္လေပးစီးႏုိင္တဲ့လူေတြလည္းရွိေနၾကတယ္။ ဒီလုိမေက်နပ္ခ်က္ေတြအျပင္ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆုိေရးသားခြင့္ဆုိတာေတြမလုပ္ႏုိင္ဘူး။ ျပႆနာက အဲဒီကေန ကုိင္ရုိကုိကူးတယ္။
အိအိ။ ။ သူတုိ႔ေတာ့အဆင္ေျပသြားသား။ ဘင္အလီေကာ မူဘာရက္ေကာ ေအာင္ေဖေနာ္ဆရာၾကီး။
မိမိ။ ။ အဲ ဘာရိန္း၊ ယီမင္၊ ဆီးရီးယားနဲ႔ လစ္ဗ်ားေရာက္ေတာ့ဇတ္လမ္းကတမ်ဳိးေျပာင္းလာတယ္ဟ။ ပြဲကေတာ္ေတာ္နဲ႔မျပတ္ဘူး။ လစ္ဗ်ား၊ ယီမင္ဟာ ျပည္တြင္းစစ္ကုိကူးသြားျပီ။
အိအိ။ ။ ၾကားတယ္ဆရာၾကီး၊ ကဒါဖီဆုိသူ႔တုိင္းျပည္ထဲေတာင္ျပန္ဗုံးၾကဲတယ္ဆုိ။
မိမိ။ ။ ဒီလူကနဂုိထဲကခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္။ အရင္ကဆုိ ကဗ်ာေတြဘာေတြေတာင္ေရးဆုိပဲ။ ဟုတ္မွာေပါ့ဟာ ကဗ်ာဆရာဆုိတာေတြကလည္းအနဲနဲ႔အမ်ားေၾကာင္ၾကတာကလား။ အဲအဲ ဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲ။ အဲဒီအရွိန္က ေဂ်ာ္ဒန္၊ အုိမန္နဲ႔ ကူ၀ိတ္အထိေရာက္တယ္။ သုိ႔ေသာ္ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ ေတာ့မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ေရွ႕ကတုိင္ေပးတဲ့ ႏွစ္ခုက တုိ႔အေရးေအာ္ျပီးရင္ ေနာက္ဆုံးတခုကုိ ေအာင္ရမည္ေအာ္ရမယ္ ဆိုတာမ်ဳိးနဲ႔ ျပီးသြားၾကတယ္။
အိအိ။ ။ လုပ္ေတာ့မယ္ဆရာၾကီးကေတာ့။
မိမိ။ ။ ေတာ္လွန္ေရးဆုိတာ မေက်နပ္မွဳကစတာ။ ဒါဘယ္သူျငင္းမလဲ။ မေက်နပ္မွဳဆုိတာက လက္ေတြ႔ဘ၀ကလည္းလာႏုိင္တယ္။ ဆန္ေစ်းၾကီးေတာ့ထမင္းတေန႔ႏွစ္နပ္မစားႏုိင္တာမ်ဳိး။ ျပီးေတာ့စိတ္ကူးသုိ႔ လူမွဳ၀န္းက်င္ေတြကလည္းလာႏုိင္တာပဲ။ ကုိယ္စိတ္ကူးေရးသားေျပာဆုိမွဳကုိလူထဲခ်ျပခြင့္မရတာမ်ဳိး။
အိအိ။ ။ ဟုတ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕၀ထၳဳစာအုပ္နာမည္ဆုိ ပိတ္ခံရတယ္။
မိမိ။ ။ ဘာမုိ႔လုိ႔ဘာလိမ့္ဟာ။
အိအိ။ ။ ခ်စ္ခ်စ္ကေတာ့ ေန႔ခ်စ္ ညခ်စ္ အခ်ိန္ျပည့္ခ်စ္မွာပဲ တဲ့ ဆရာၾကီး။
မိမိ။ ။ ေအးဟာ ဒီေလာက္ရင္ခုန္ မိန္းေမာဘြယ္ေကာင္းတဲ့ေခါင္းစဥ္က်မွျဖစ္ရပေလ။ ကဲထားေတာ့။ ေစာေစာကေျပာတဲ့အေျခခံေလးေတြဟာ၊ လက္ေတြ႔မေျပလည္မွဳနဲ႔ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြ ဒီအေျခခံ အခ်က္အလက္ေတြဟာ လူတေယာက္ရယ္လုိ႔ ရခဲတဲ့ ဒုလဘၻမွာ ရပုိင္ခြင့္ေလးေတြပဲ။ လူ႔အခြင့္အေရးဆုိတာ၊ ျပည့္ျပည့္စုံစုံေျပာရရင္ လူသားမွာ ေမြးလာကတည္းက သဘာ၀အေလွ်ာက္ကုိခံစားခြင့္ရွိရမဲ့ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရးေတြဆုိတာတကယ္ရွိသလား မရွိဘူးလား၊ ဒီအေပၚမွာတခ်ဳိ႕သေဘာထားေတြမတူၾကဘူး။
အိအိ။ ။ ဆက္ပါဦးဆရာၾကီး
မိမိ။ ။ ငါတုိ႔ဘယ္ဘက္ရပ္ရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစာၾကည့္ရေအာင္။ ငါတုိ႔မွာလူသားတေယာက္အေနနဲ႔ သဘာ၀အေလွ်ာက္ရပုိင္ခြင့္လူ႔အခြင့္အေရးဆုိတာရွိသလား။ ဒီကစစဥ္းစားမယ္။
အိအိ။ ။ ဟုတ္ကဲ့
မိမိ။ ။ တခ်ဳိ႕က လူ႔အခြင့္အေရးဆုိတာ ဥေရာပ ဥာဏ္အလင္းေခတ္ ရဲ႕တီထြင္မွဳတဲ့ ဒီ႔အရင္ကမရွိဘူးတဲ့။ အခြင့္အေရးတုိ႔ တာ၀န္တုိ႔ဆုိတာ အဲဒီေခတ္ေနာက္ပုိင္း က်မွေပၚလာတဲ့စကားလုံးေတြဆုိတယ္။
အိအိ။ ။ ဒါဆုိ ဒီစကားလုံးေတြက ဂြ်န္ေလာ့ခ္တုိ႔ ေသာမတ္စ္ေဟာ့ဘ္တုိ႔ ရူးဆုိးတုိ႔ ဟ်ဳမ္းတုိ႔ ကန္႔တုိ႔ ကစေျပာ ၾကတာလား။
မိမိ။ ။ ကန္႔ကစစ၊ ဒုတၳာကစစ။ ဘယ္သူကစေျပာေျပာေပါ့ဟာ။ အေတြးအေခၚတခုဟာ ေနာက္က်မွစလုိ႔ ယဥ္ေက်းမွဳမဖြံ႔ျဖဳိးေသးခ်ိန္ကမရွိေသးလုိ႔မုိ႔ လူသားမွာဒီရပုိင္ခြင့္မရွိဘူးဆုိတာေတာ့ဘယ္ျဖစ္သင့္မလဲ။
အိအိ။ ။ အင္းေလ။ လူသားခ်င္းညွာတာမွဳဆုိျပီး၀င္အကူအညီေပးမဲ့ေပၚလစီေတြ၊ မူေတြဟာ ဒီတုိင္းဆုိအလကားျဖစ္ကုန္မွာေပါ့။
မိမိ။ ။ ေအာင္မယ္၊ ညည္းကလဲမေခပါလား။
အိအိ။ ။ ဆရာၾကီးတပည့္ပဲ ဆရာၾကီးရယ္ ဒါေတြဒီလုိေတာ့ရွိတာေပါ့။
မိမိ။ ။ ေရွ႕ဆက္မသြားခင္ရွင္းေအာင္ ဘက္၂ဘက္ရွိေနတယ္ဆုိတာမွတ္ထားဖုိ႔လုိမယ္။ တမ်ဳိးက လူသားရဲ႕ေမြးရာပါအခြင့္အေရးဆုိတာမရွိဘူး။ အခ်ိန္ကာလေဒသေပၚမူတည္ျပီး ယဥ္ေက်းမွဳ ဓေလ့ထုံးတမ္းေတြ အရ လူမွဳသေဘာတူညီခ်က္ (Social Contract) ေပၚမူတည္ျပီးရွိေနတာ။ ဒါက တရုတ္ေတြေျပာေလ့ရွိတာမ်ဳိး။ အာရွတန္ဖုိးတုိ႔၊ အာရွယဥ္ေက်းမွဳဟာ ဖခင္ၾကီးအယူအဆ ဘက္ယိမ္းတယ္ဆုိတာေတြေပါ့။ အစၥလမ္မစ္၀ါဒီ ေတြရဲ႕ဖြင့္ဆုိခ်က္မွာလည္းဒီသေဘာမ်ဳိးဆင္တာေတြရွိတယ္။
အိအိ။ ။ ေနာက္တမ်ဳိးကေတာ့ ယူနီဘာဆယ္လူ႔အခြင့္အေရးေပါ့ေနာ္။
မိမိ။ ။ ဟုတ္တယ္။ က်င္စိန္ေရာ မာမြတ္ေရာ၊ ေမရီေကာ၊ အစၥဘဲေကာ၊ အဗဒူလာေကာ၊ ဖထီးေကာ၊ အမုိးေကာ၊ ဆလုိင္းေကာ၊ ႏုိင္က်င္ထန္းေကာ ဖုိးေခြးေကာ အားလုံးလူ႔အခြင့္ေရးရွိရမယ္။ ငပိစားစား၊ ေပါင္မုန္႔ကုိေထာပတ္သုတ္သုတ္၊ အသားညွပ္ညွပ္၊ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပဲေသာက္ေသာက္၊
အိအိ။ ။ ရပါျပီဆရာၾကီးရယ္၊ ေမာေနပါဦးမယ္။ လူမ်ဳိးမေရြး ဘာသာမေရြး စားသုံးႏုိင္ပါသည္ ဆုိတာမ်ဳိးေပါ့ေနာ္။
မိမိ။ ။ ဟုတ္တယ္ဟုတ္တယ္။ ငါေျပာတာဆုံးေအာင္နားေထာင္။ နင္၀င္ေျပာတာ ဒန္ေပါက္ ေၾကာ္ညာ နဲ႕တူသြားျပီ။
အိအိ။ ။ ဆရာၾကီး ကုိစကားေထာက္ေပးတာပါ။
မိမိ။ ။ တရုတ္ေတြက ကြန္ဖ်ဴးရွပ္အားကုိးနဲ႔ဒါကုိတင္တာ။ ကြန္ဖ်ဴးရွပ္ကအခ်က္၂ခ်က္ေျပာခဲ့တယ္။ တစ္က လူမွဳအစုအေ၀း (Community) ဟာအေျခခံယူနစ္တဲ့။ ႏွစ္ ဒီယူနစ္ထဲလူတဦးခ်င္းစီက၀င္ပူးေပါင္းဖုိ႔ဆုိတာ တန္ဖုိး၂ခုကုိဂရုစုိက္ရမယ္။ ရင္ နဲ႔ လီ လုိ႔ဆုိတယ္။
အိအိ။ ။ အဓိပၸါယ္ေလးလုပ္ပါဦးဆရာၾကီး။ ဘာလဲ ရင္နဲ႔တင္ဆုိတာ။
မိမိ။ ။ ရင္နဲ႔လီ ပါဆုိေနမွ၊ နီးစပ္ေအာင္ေျပာရရင္ ဆႏၵ ren (virtue of care) နဲ႔ မွ်တမွဳ li (virtue of balance) လုိ႔ဆုိတယ္။ အကကုိနမူနာေပးျပီးရွင္းတယ္။ လုိရင္းကေတာ့ လူတေယာက္ဟာသူ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔အဆင္ေျပဖုိ႔အတြက္၊ အဲဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕အေနအထားေပၚမူတည္ျပီး ဆႏၵကုိမွ်တမွဳနဲ႔ေပါင္းစပ္ေနထုိင္ရမယ္ဆုိတဲ့သေဘာ။ နင္ေျပာခ်င္တာေလွ်ာက္ေျပာလုိ႔မရဘူး။ လြတ္လပ္စြာေဖာ္ထုတ္ ေျပာဆုိပုိင္ခြင့္ဆုိတာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတည္ျငိမ္မွဳကိုငဲ့ရမယ္ဆုိတာမ်ဳိး။
အိအိ။ ။ တရုတ္ကကြန္ဖ်ဴးရွပ္ဆုိေတာ့ အစၥလမ္ေတြက မုိဟာမက္ေပါ့ေနာ္ ဆရာၾကီး။
မိမိ။ ။ ဟုတ္တယ္။ သူတုိ႔မွာ အူမာ (Umma) ဆုိတာရွိတယ္။ လူမွဳအစုအေ၀းကုိပဲေျပာတာ။ မတူတဲ့ကုိးကြယ္မွဳနဲ႔ယုံၾကည္မွဳေတြ အတူယွဥ္ေနႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ ကုိယ္ကကုိယ့္အခြင့္အေရးကုိပဲေျပာေနလုိ႔မရဘူး။ လူတုိင္းက ကုိယ့္ယုံၾကည္မွဳ အယူ၀ါဒကုိ ဦးစားေပးျပီးေျပာေန မယ္ဆုိရင္ ကုိယ္လက္ခံထားတဲ့အခ်က္ကုိ သူမ်ားအယူအဆထက္သာတယ္ဆုိတာမ်ဳိးလုပ္ေနရင္ မျဖစ္ဘူး။ ဒီေတာ့ အေပးအယူလုပ္ေနႏုိင္ရမယ္။ သူနဲ႔ကုိယ္နဲ႔ညွိယူရတာ။ ငါ့အခြင့္အေရးငါလြတ္လပ္စြာေဖာ္ထုတ္ေျပာဆုိမယ္ဆုိတာမ်ဳိးမရဘူးတဲ့။ ကမာၻနဲ႔အ၀ွမ္း တေျပးညီလူ႔အခြင့္အေရးဆုိတာမရွိဘူးဆုိတယ္။
အိအိ။ ။ သူတုိ႔ေျပာတာလည္းဟုတ္သလုိလုိပဲေနာ္။
မိမိ။ ။ ေအး။ ဒီလုိသေဘာတူညီမွဳေတြနဲ႔ အေပးအယူတဲ့ျပီး လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ တည္ျငိမ္တယ္ သာယာတယ္ ဆုိရင္ ငါလည္းသေဘာတူတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လူမွဳအစုအေ၀းေတြမွာအဲသလုိထိမ္းေက်ာင္းႏုိင္တဲ့ အစြမ္းမရွိဘူး။ သဘာ၀အရကုိ မ်ဳိးကြဲ ေတြရွိလာရင္ အားသာမွဳတခုကေတာ့လုိလာတာပဲ။ လုိခ်င္လာၾကတာပဲ။
အိအိ။ ။ ဒီေတာ့ လူသားအားလုံးတေျပးညီရွိသင့္တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးဆုိတာသတ္မွတ္ဖုိ႔လုိလာတယ္လုိ႔ ဆရာၾကီးလက္ခံလုိက္တယ္ေပါ့။
မိမိ။ ။ ဒါေပါ့ဟ။ မဟုတ္ရင္ အားၾကီးတဲ့ေကာင္က အားနည္းတဲ့ေကာင္ကုိ လုံျခဳံေရးတုိ႔ တည္ျငိမ္မွဳတုိ႔ဗန္းျပျပီး ဒါမေျပာနဲ႔ ဟုိဟာမလုပ္နဲ႔ ဒီေကာင္ေတာ့ျပန္လႊတ္လုိ႔မျဖစ္ေသးဘူး ဆုိတာေတြလုပ္ကုန္မွာေပါ့။ အေၾကာင္းျပေကာင္းေအာင္ရွာျပီး အင္အားနဲ႔ထင္ရာလုပ္ေတာ့တာ။
အိအိ။ ။ မွန္လုိက္ေလဆရာၾကီးရယ္။
မိမိ။ ။ ဒီေတာ့ ယေန႔ အာရပ္ကမာၻနဲ႔ေျမာက္အာဖရိက အုံၾကြေတာ္လွန္ေရးေတြမွာ လူ႔အခြင့္အေရးဆုိတာရွိတယ္လုိ႔သတ္မွတ္ရင္ အာဏာရွင္ေတြဟာ တရားဥပေဒေၾကာင္းအရအာဏာပုိင္အစုိးရနဲ႔ ဒီမုိကရက္တစ္လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ဆုိတာေတြကုိေရြးရမယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးဆုိတာမရွိဘူး။ လူေတြဟာလူမွဳအဖြဲ႔အစည္းေတြ ထဲဒီလုိပဲညွိႏဳွိင္းေနထုိင္သြားၾကရတာပါဆုိရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးစားပြဲ၀ုိင္းေပၚမွာအေျဖရွာမလား။ လမ္းေပၚဆႏၵျပပြဲေတြကုိရင္ဆုိင္မလား။ ျပည္တြင္းစစ္လား။ တခုခုေတာ့ေရြးရမွာပဲ။
အိအိ။ ။ ရွင္းတယ္၊ ရွင္းတယ္။ ဆရာၾကီး ကေကာဘာသေဘာက်သလဲ။ ဘယ္ဘက္ကလဲ။
မိမိ။ ။ ငါတခုေျပာခ်င္တယ္။ နင္ကုိယ့္ဘာသာျပန္ေမးၾကည့္။ နင္ကအားၾကီးသူဘက္မွာေရာက္ေနတယ္။ အားနဲသူေတြကုိ လူေတြေမြးလာကတည္းကဘာတန္းတူအခြင့္အေရးမွမရွိဘူး။ အေျခအေနအရဒီလုိပဲအဆင္ေျပသလုိသတ္မွတ္ျပ႒ာန္းတဲ့သေဘာတူညီခ်က္ေတြကုိပဲလက္ခံထားၾကရတာဆုိျပီး သူတုိ႔ကုိ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ေျပာျပီး ကုိယ္ထင္ရာလုပ္ေနတာကုိ တရားတယ္သတ္မွတ္ျပီးေနမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကုိယ္ကအားနဲသူဘက္မွာရွိေနတယ္။ အားၾကီးသူက ေစာေစာကလုိဆင္ေျခေတြေပးျပီး အခုလုိငါတုိ႔ေျပာသလုိေန၊ လြတ္လပ္ခြင့္ဆုိတာမထုိက္ရင္မရေသးဘူး။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ႏြားပိန္ကန္လိမ့္မေပါ့လုိ႔ေျပာျပီး နင္ကထမင္းမ၀လုိ႔အဟာရျပတ္ေနခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ကႏုိင္ငံျခားေစ်း၀ယ္ထြက္ ေဆးကုသြားေနတာမ်ဳိးကုိလက္ခံမလား။ ငါ့ရဲ႕ဘယ္တုန္းကမွန္းမသိတဲ့ ဘ၀ေပးကုသုိလ္ပဲ၊ ကံမေကာင္းလုိ႔ဆုိျပီး ဘယ္မွာမွသုံးမရတဲ့အေတြးအေခၚမ်ဳိးနဲ႔ ျငိမ္ခံံေနမလား။ သူမ်ားေတြစလုိ႔အဆင္ေျပတယ္ထင္မွေနာက္က ၀င္ေယာင္မွာလား။ နင္ကငါစမဲ့အခ်ိန္ေစာင့္ေနခ်ိန္မွာ ငါကလည္းနင္စမဲ့အခ်ိန္ေစာင့္ေနလုိ႔ကေတာ့ ေန႔ဘက္ကုန္းလုပ္ ညဘက္ကုိရီးယားကားၾကည့္ျပီး ေသမဲ့အခ်ိန္ေစာင့္ၾကဖုိ႔ပဲ။
ငါတုိ႔ ဒါကုိျပတ္ေအာင္ေတြး၊ ဆုံးျဖတ္၊ တဘက္ဘက္ကတိတိက်က်ရပ္၊ ဒႆနလုိလုိ ။ နတ္ကသလုိလုိ၊ အူေၾကာင္ၾကားအေတြးအေခၚေတြဖယ္ထုတ္။ တကယ္အလုပ္လုပ္ၾကရမဲ့အခ်ိန္ ေရာက္ေနျပီ။
ငါတုိ႔ လူျဖစ္လာရတဲ့အခြင့္အေရးနဲ႔ ဆုံးရွဳံးေနတဲ့ လူသားဂုဏ္ရည္ကုိ ျပန္ရယူဖုိ႔အခ်ိန္ေရာက္ေနျပီ။

KZေက
Ref. Are there natural human rights? IHT May 29’ 2011