ကင္းဖာဟဒ္အမွတ္ေလးလမ္းမဆီမွသည္ေမာ္စကုိရင္ျပင္နီသုိ႔

ကုိတီတူး။
မေတြ႔တာေတာင္ၾကာမွပဲ။
ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလကုန္က က်ေနာ္ေဆာ္ဒီ ခဏသြားရတယ္။ ခင္ဗ်ားလည္းၾကားမွာပါ။
အဲဒီက ျပန္လာေတာ့ ၀ါက်တေၾကာင္းဟာ က်ေနာ္နဲ႔ျပန္လုိက္လာတယ္။
စြန္ပလြန္ယုိဟာကိတ္မုန္႔ထဲတ၀က္ျမဳပ္ေနတယ္ ဆုိတဲ့စာေၾကာင္း။
ကင္းဖာဟဒ္နံပါတ္ေလးလမ္းေပၚက ကမ့္နံပါတ္-၇။ ေဆာ္ဒီအေရွ႕ဘက္ ပါရွန္းပင္လယ္ေကြ႕ကမ္းစပ္က စက္မွဳဇုံ ျမဳိ႕ကေလး ဂ်ဳေဘး။ စင္ကာပူ၊ ကာတာ၊ ဘာရိန္း ျပီးေတာ့ ဘာရိန္းနယ္စပ္ကုိျဖတ္ျပီး ဂ်ဳေဘးကုိ၀င္ရတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ကုိ ဘာရိန္းလူ၀င္မွဳၾကီးၾကပ္ေရးအရာရွိကၾကည့္ျပီး ကားေနာက္ခန္းက က်ေနာ့္ကုိၾကည့္တဲ့အၾကည့္ကုိေတြ႔ေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ ကဗ်ာအပုိင္းအစတခုကုိသတိရမိေသးတယ္။
အၾကည့္ေတြဟာအစိတ္စိတ္အမႊာမႊာနဲ႔ ပါဒေတြ နာရီေတြ ……..
၂၀၁၄ မွာ ကမာၻ႔အၾကီးဆုံး ေရနံခ်က္စက္ရုံရွိလာေတာ့မဲ့ ဂ်ဳေဘး စက္မွဳဇုံျမဳိ႕ထဲ ညဘက္က်ေနာ္သြားလည္ၾကည့္တယ္။
Taxi ကားေတြလူေခၚပုံဟာ ရန္ကုန္ကုိသတိရေစတယ္။ လမ္းတခ်ဳိ႕ကညစ္ပတ္ေနတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြက ၀တ္စုံအနက္ေတြ၊ အမ်ဳိးသားေတြက ၀တ္စုံအျဖဴေတြ။ ရွဳပ္ေထြးျပီး ရုိးရာ၀တ္စုံေတြနဲ႔ ဘလက္အင္၀ွဳိက္ ဂ်ဳေဘးရဲ႕ ပ်ားပန္းခတ္ေနတဲ့ လူေတြၾကားမွာပဲ မက္ေဒၚနယ္နဲ႔ ပီဇာဆုိင္ေတြဟာ ကမာၻၾကီးရဲ႕လမ္းၾကဳိလမ္းၾကားေတြအထိအေရာက္ သြားႏုိင္တာကို မ်က္ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတာပဲ။ အဲ ရန္ကုန္ဟာဒီတခုေတာ့ဂ်ဳေဘးကုိမလုိက္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။
အာေရဗ် ပ်ဳိျဖဴေလးေတြဟာ မ်က္ႏွာဖုံးနဲ႔ မုိဘုိင္းဖုန္းနဲ႔ မုိဘုိင္းဖုန္းဆလုိက္ကုိတြန္းဖြင့္တဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြမွာ တက္တူးရုပ္ေတြနဲ႔ လက္သည္းခြံေတြဟာ ဆုိးေဆးေရာင္စံုနဲ႔ေပါ့။ ဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းေပါ့ဗ်ာ။ အင္တာနက္ကေဖးဆုိင္ေတြနဲ႔။ မုတ္ဆိတ္ေမႊးထူလဗ်စ္နဲ႔ အာရပ္လူရြယ္ဟာ နားကပ္တဘက္နဲ႔ နားၾကပ္ၾကီးတပ္လုိ႔ ခ်က္တင္၀င္ေနတာေတြ႔ရျပန္တယ္။ ဂုိဂယ္လုိက္ေဇးရွင္းေပါ့ဗ်ာ။
တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ က်ေနာ္ျပန္လာခဲ့တယ္။ ဘာရိန္းေလဆိပ္ဟာ ေသးေသးေလးေပမဲ့ ေလယဥ္အတက္အဆင္းေတြမ်ားလြန္းလွတယ္။ ဘားေတြနဲ႔ကလပ္ေတြ ရာခ်ီျပီး ရွိတဲ့ မနားမား ျမဳိ႕ကုိျဖတ္ျပီးကားေမာင္းလာေတာ့ ေတြ႔ရတဲ့ျမင္ကြင္းေတြအရဆုိရင္ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းမွာ ကာတာ၊ ဘာရိန္း၊ ယူေအအီးတုိ႔ဟာ ေရနံကုိမွီျပီး ကမာၻၾကီးထဲ ေခတ္မွီစြာ က်င္လည္ ေနၾကျပီဆုိတာပဲ။
ေလဆိပ္က ေကာ္ဖီဆုိင္မွာေကာ္ဖီတခြက္ ကုိ ဘာရိန္း ၂ ဒီနာ ေပးရတယ္။ ယူအက္ ၅ေဒၚလာနဲနဲေက်ာ္တယ္။ က်ေနာ္လည္းရန္ကုန္ကလွမ္းပုိ႔ထားတဲ့ မင္းခက္ရဲ ရဲ႕ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ေလ့လာခ်က္ စာအုပ္ကုိဆက္မဖတ္ျဖစ္ေတာ့ပဲ အေရွ႕အလယ္ပုိင္း နဲ႔ စြမ္းအင္ႏုိင္ငံေရး ျပီးေတာ့ ျပည္ေတာ္ၾကီးအေၾကာင္းကုိပါတဆက္တည္းစဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။
တုိက္ဆုိင္တယ္ေျပာရမလားပဲ ဒီဇင္ဘာရန္ကုန္ျပန္ျဖစ္တဲ့ ၃ပတ္မွာ ေသြးနဲ႔ေရနံဆုိတဲ့ အမ်ဳိးသားစာေပဘာသာျပန္ ဆုရစာအုပ္ကုိနဲနဲျမည္းခဲ့ရတယ္။ ဒီျပန္ေရာက္ေတာ့ ခရစ္စမတ္အျပီး၂၀၁၁ မကူးခင္မွာပဲ ရုရွားမွာ တခ်ိန္က သူ႔ႏုိင္ငံရဲ႕အခ်မ္းသာဆုံးျဖစ္တဲ့ ကုိေဒၚကုိစကီ ကုိ တရားဆက္စြဲျပီး သံတုိင္ေတြေနာက္မွာ ဆက္ထိန္းထားခဲ့တဲ့သတင္းကုိဖတ္ရတယ္။ ကုိေဒၚကုိစကီဟာ ယူကုိ (Yukos) ေရနံကုမဏီပုိင္ရွင္ေပါ့။ ထုံးစံအတုိင္းအမွဳကသားေရျပားလုိဆြဲႏုိင္က်ဳံ႕ႏုိင္တဲ့ အခြန္ေတာ္ေငြကိစၥေပါ့။ တရားစြဲခံရတဲ့အတုိင္းသာဆုိရင္ သူဟာ ၂၀၁၇အထိျပန္လြတ္ဖုိ႔မရွိဘူး။ သူ႔ေရွ႕ေနရဲ႕အေျပာအရဆုိရင္ေတာ့ ဒီတရားစီရင္ေရးသာမွန္ရင္ ဂက္ဇ္ပရြန္ (Gazprom) ရဲ႕ခ်ယ္ယာမင္ လက္ရွိရုရွားသမၼတမက္ဗီဒက္လည္း ေမာ္စကုိေဆာင္းရာသီကုိ အခ်ဳပ္ခန္းထဲကပဲ ရင္ဆုိင္သြားသင့္တယ္လို႔ဆုိတယ္။
သူဟာႏုိင္ငံေရးမွာသာဆက္မပတ္သက္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ သူ႔ခ်မ္းသာမွဳနဲ႔အျပင္မွာေအးေအးေဆးေဆးေနခြင့္ရမယ္လုိ႔ ကရင္မလင္အရာရွိမင္းမ်ားက ကတိေပးထားျပီးသားပါ။ သုိ႔ေပမယ့္ ဓါတ္ပုံထဲမွာေတာ့ ၄၇ႏွစ္ရိွျပီျဖစ္တဲ့ဒီမုိကေရစီေရး လွဳပ္ရွားသူရုရွဘီလီယံနာဟာ သူ႔ႏုိင္ငံရဲ႕တရားစီရင္ေရးကုိ ထီမထင္အၾကည့္နဲ႔ျပန္ၾကည့္ေနဆဲပဲ။ အက်ဥ္းစခန္းထဲ လက္အိပ္ေတြခ်ဳပ္ခဲ့ရတဲ့ ကတုံးဆံေတာက္ဆံပင္နဲ႔ ရုရွားတုိင္ကြန္းရဲ႕ျပတ္သားေထာင္မတ္ေနတဲ့ေမးရုိးေတြဟာ ဂ်ဳဒုိခါးပတ္နက္ ဗလာဒီမာပူတင္ရဲ႕လက္သီး နဲ႔ ျခစားေနတဲ့ State Capitalism ကုိစိန္ေခၚေနဆဲပဲ။
အဲဒီေန႕က အေမရိကားအင္တာနက္ကုမဏီတခုမွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္အရြယ္ သားျဖစ္သူဟာ မာေက်ာသူဖခင္ အတြက္ နယူးေယာ့တုိင္းစကြဲယားမွာ တကုိယ္ေတာ္ဆႏၵျပပြဲလုပ္ခဲ့တယ္။ ေျပာရရင္ ရုရွားႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ေနာက္ခံသမုိင္း ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြရဲ႕အမွားအမွန္ကို က်ေနာ္ သိပ္သိလွတာမဟုတ္ပါဘူး။
က်ေနာ့္အာရုံက ျပည္ေတာ္ၾကီးဆီကုိသာပါ။ ကမာၻၾကီးထဲမွာ ပါဒေတြ နာရီေတြ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြကအစိတ္စိတ္အမႊာမႊာျဖစ္ခဲလြန္းသူေတြအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ညေနခင္းသတင္းၾကည့္သူမ်ားသာျဖစ္ေနဆဲပဲဆုိတဲ့အသိနဲ႕ ရွဳပ္ေထြးစြာခံစားရပါတယ္။
၂၀၁၁ ႏွစ္သစ္ အီေကြတာရာသီ မုိးရက္မ်ားပါ။
စြမ္းအင္လုံျခဳံေရး၊ ဟန္တင္တန္ရဲ႕ တတိယလွဳိင္းဒီမုိကေရစီအားအေလွ်ာ့မွာ ထုိးတက္လာခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ခံအာဏာပုိင္၀ါဒ နဲ႔ အေနာက္ကစံထားတဲ့ ေခတ္မွီေရး လူ႔အခြင့္အေရးဆုိတာေတြဟာ ကေလးေတြဆက္တမ္းကစားတဲ့ ကတ္ထူစကၠဴျပားေတြလုိ က်ေနာ့္မ်က္စိေရွ႕မွာေ၀၀ါးျပီး ၀ုိင္းပတ္ေျပးလႊား ေနေတာ့တာပါပဲဲ။

KZေက