ဂိတ္ကုိျဖတ္တဲ့အခ်ိန္မွာဒါေနာက္ဆုံးရထားပဲလုိ႔ျဖတ္သြားတဲ့စုံတြဲေျပာတာၾကားလုိက္ရတယ္။
နီးတဲ့တြဲေပၚတက္လိုက္တာပါပဲ။တတြဲလုံးေခ်ာင္လုိ႔။ရွိလွေလးေယာက္။မဟုတ္ရင္ငါးေယာက္ေပ့ါ။
အမ်ဳိးသမီးကက်ေနာ့္ေရွ႕ကမ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ခုံမွာလာထုိင္တယ္။
ရထားထြက္ခါနီးမွာမွေနာက္ထပ္တေယာက္ထပ္ေရာက္လာတယ္။တုိက္ဆုိင္တာကေရွ႕ကတေယာက္လုိသူ
လည္းဦးထုပ္ေဆာင္းထားတယ္။အနက္ေရာင္ပဲ။က်ေနာ္မွတ္မိတာအနက္ေရာင္ပဲ။
ေရွ႕ကအမ်ဳိးသမီးကသပ္သပ္ရပ္ရပ္ေျခခ်ိတ္ထုိင္လုိက္တယ္။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေတာ့က်ေနာ္ထဲ့ေျပာခ်င္တယ္။
သူ႕စကတ္ကတုိတုိေလးရယ္။အင္းေနာက္၀င္လာတဲ့တေယာက္လည္းစကတ္လုိမ်ဳိးပဲ။ဒါေပမဲ့ေဘာင္းဘီလုိပုံမ်ဳိးလည္းေပါက္ေနတယ္။ေျပာရတာခက္တယ္။က်ေနာ္ဘာမွန္းမသိခင္မွာသူကအေပါက္၀နားကခုံမွာထုိင္ခ်လုိက္
တာကုိး။ခနေနက်ေနာ္လည္းစာအုပ္ဖြင့္လုိက္တယ္။ျပီးေတာ့မုိဘုိင္းဖုန္းကုိအက်င့္ပါေနလုိ႔ထုတ္ၾကည့္လုိက္တယ္။
ဘယ္သူမ်ားမက္ဆိတ္ခ်္ပုိ႔ထားေသးလဲေပါ့။အဲဒီမွာစတာပါပဲ။
ခ်က္ျခင္းေတာ့မဟုတ္ဘူး။နဲနဲၾကာမွ။
အေရာင္ကအျဖဴေနာ္။က်မပထမအဲဒီအေရာင္ေရြးဖုိ႔ပဲ။အေပအေတမခံမွာစုိးလုိ႔
ဖုန္းကုိေျပာတာေလ။ႏုိကီရာ E66 မလား။
အင္းဟုတ္မယ္ထင္တယ္ေျပာျပီးက်ေနာ္ဖုန္းကုိတခါျပန္ထုတ္တယ္။
စာအုပ္ကစခါစမုိ႔ေရာက္တဲ့ေနရာကုိေခါက္မွတ္မထားေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္စာဖတ္တာတခါတေလ
ကုိယ့္ဘာသာေတာင္စိတ္ပ်က္တယ္။ အေၾကြးဆပ္သလုိဖတ္တာ။သြားေလရာစာအုပ္ပါတယ္။
စာအုပ္မသယ္ခ်င္ရင္သတင္းစာေဆာင္းပါးတခုခုျဖဲထဲ့ခ်င္ထဲ့လာတာမ်ဳိး။
မေကာင္းတာက ကုိယ့္ေဘးမွာကမၻာၾကီးတခုလုံးအရွင္လတ္လတ္ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္နဲ႔ရွိေနတာ။
ကုိယ့္မွာကစာအုပ္နဲ႔ဘာမဟုတ္တဲ့ကမၻာအက်ဥ္းေလးထဲ၀င္ေနတာဆုိျပီးမိမိကုိယ္ကုိေ၀ဖန္ေရးလုပ္ဘူးတယ္။
ထားပါေတာ့ အင္းဟုတ္တယ္ E66 တဲ့။ က်ေနာ္ျပန္ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာသူကသူ႕ဖုန္းကုိေတာင္ထုတ္ျပေနပါျပီ။
အနက္ေရာင္။ အနက္ကေလးလည္းလွတာပါေလ။
က်ေနာ္သာဖုန္းအနက္ေတြအေတြ႔မ်ားလုိ႔အျဖဴေရြးလုိက္တာျဖစ္မယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာတံခါး၀ကအမ်ဳိးသမီးဖုန္းသံမည္လာတယ္။ ခုမၾကာခနၾကားရတဲ့သီခ်င္းအဖြင့္တီးလုံး။
ဒီသီခ်င္း MTV ကေန႔တုိင္းေလာက္လာတယ္။ သိတယ္မလားတေလာကေတာင္ဆုေတြရသြားတာ။
ဟလုိ ၾကားတယ္ အင္းေျပာပါ ရထားေပၚမွာ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ရထားကဘူတာတခုမွာရပ္တယ္။ ဘူတာကလမ္းဆုံဘူတာ။
ဒီမွာမုိးစရြာတယ္။
ဆက္ေရးၾကည့္ပါ့မယ္
KZေက
No comments:
Post a Comment