သု၀ဏအျမန္ရထား (၆)

ကုိတီတူး
စက္တင္ဘာ ၂၀၀၈ ကေမႊလုိက္တဲ့ ေလးမင္းဘရားသားဘဏ္ျပႆနာ(ကမာၻ႔ဘဏာေရးအက်ပ္အတည္း) ဟာ ကမာၻၾကီးတခုလုံးကုိတုန္လွဳပ္သြားေစခဲ့တယ္။ ဒါဟာအနာဂတ္မွာ ကမာၻ႔စီးပြားေရးျပႆနာနဲ႔ ေငြေၾကးေစ်းကြက္တခုလုံး ကုိျပန္ျပီး ျပင္ဆင္ဖုိ႔နဲ႔တင္ရပ္ေနမွာမဟုတ္ပဲ ကမာၻ႔ႏုိင္ငံေရးကုိပါရုိက္ခတ္ခ်က္ျဖစ္လာမယ္လို႔ ေလ့လာသူေတြက သုံးသပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေစ်းကြက္ကုိ လႊတ္ေပးထားလုိက္၊ မျမင္ရတဲ့အင္အားစုေတြကသူ႔ဘာသူထိမ္းသြားလိမ့္မယ္ဆုိတဲ့ ဖရီမားကက္ဘုိးေအၾကီး အဒမ္စမစ္ရဲ႕ဓါတ္ပုံဟာ ေလးမင္းဘရားသားဘဏ္ေရွ႕ကအမွဳိက္ပုံးထဲမွာ။ အစုိးရေတြဟာ လြတ္လပ္တဲ့ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကုိ၀င္ေရာက္ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔လုိလာမယ္။ ဒီမုိကရက္တစ္အစုိးရေတြရဲ႕ အခန္းဟာေမွးမွိန္ လာဖုိ႔ရွိတယ္ဆုိတာေတြကုိပါ တဆက္တည္းသုံးသပ္ခဲ့ၾကတယ္။

တကယ္က်ေတာ့အားလုံးထင္ထားသေလာက္ဆုိး၀ါးမသြားပဲ အေျခအေနေတြဟာထိမ္းႏုိင္သိမ္းႏုိင္ျပန္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ၂၀၀၈ ေၾကာင့္မုိ႔အက်ပ္အတည္းေတြရွိေပမယ့္ ဒါေၾကာင့္ဒီမုိကရက္တစ္အစုိးရေတြကုိ သူ႔ျပည္သူေတြက လူၾကဳိက္နည္းသြားတာ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာအေရးနိမ့္သြားတာမ်ဳိးေတာ့သိပ္မေတြ႔ရဘူး။ လတ္ဗီးယားနဲ႔ အုိက္စလန္လုိ ႏုိင္ငံေလးႏွစ္ခုမွာ ဒီမုိကရက္အစုိးရေတြ ရွဳံးသြားတယ္ဆုိေပမယ့္ ကမာၻ႕စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းေၾကာင့္လုိ႔ ေကာက္ခ်က္ ခ်ဖုိ႔ မလုံေလာက္ပါဘူး။
ဒီအက်ပ္အတည္းေၾကာင့္ လက္၀ဲယိမ္းပါတီေတြဟာအသာစီးမရခဲ့တဲ့အျပင္ ဥေရာပႏုိင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လက္ယာယိမ္းအစုိးရေတြ အဓိကေအာင္ပြဲခံခဲ့တာေတြ႔ရျပန္တယ္။ ၂၁ရာစုဆုိရွယ္လစ္စံနစ္ထူေထာင္မယ္ဆုိတဲ့ ဟူဂုိးေခ်းဗက္စ္ ရဲ႕ ဗင္နီဇြဲလားကုိၾကည့္ေတာ့လည္း စီးပြားေရးအလားအလာေတြဟာ ဆုိး၀ါးေနတာေတြ႔ရျပန္တယ္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ရရင္ လြတ္လပ္တဲ့ ေစ်းကြက္မွာ အစုိးရေတြရဲ႕အခန္းဟာျပန္ျပီးမ်ားဖုိ႔လုိလာျပီဆုိတဲ့ အသံေတြညံ ထြက္လာခဲ့ေပမယ့္ အရင္းရွင္စံနစ္ၾကီးတခုလုံးကုိစိန္ေခၚတဲ့အေတြးအေခၚနဲ႔ အယူအဆေတြထြက္မလာခဲ့ဘူး။

ဆန္႔က်င္ဘက္ အေနနဲ႔ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြအစား အာဏာရွင္ႏုိင္ငံေတြမွာသာ ဒီစီး ပြားပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ပုိ အခက္ေတြ႔ေစႏုိင္တယ္ လုိ႔ေတာင္ေျပာၾကပါေသးတယ္။
ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ လက္ရွိအာဏာရွင္ပုံစံအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ တရုတ္နဲ႔ရုရွားမွာ ဘာအုိင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီမွမရွိဘူး။ သူတုိ႔ဟာ သူတုိ႔ႏုိင္ငံကုိစီးပြားေရးတုိးတက္မွဳနဲ႔ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတာမုိ႔ ကမာၻ႕စီးပြားပ်က္ကပ္ ဟာသူတုိ႔ကုိသာ ပုိဆုိးေစလိမ့္မယ္ လုိ႔တခ်ဳိ႕စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြက ေကာက္ခ်က္ေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔အျဖစ္အပ်က္ေတြကလည္း ဒီထင္ျမင္ခ်က္ေတြကုိ မွားေၾကာင္းသက္ေသျပခဲ့တယ္။ တကယ္တမ္း ျပီးခဲ့တဲ့ စီးပြားပ်က္ကပ္ဟာ ဘယ္လုိအစုိးရက အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာလည္းနဲ႕မဆုိင္တာကုိေတြ႔ရတယ္။

တရုတ္ဟာ အက်ပ္အတည္းကေန ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ျပန္ ထြက္လာႏုိင္တယ္။ ရုရွားဟာေတာ္ေတာ္ပ်ာယာခတ္သြားခဲ့တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ အေနာက္ကဒီမုိကေရစီ ခ်ံပီယံႏုိင္ငံၾကီးေတြဟာ အၾကီးအက်ယ္အထိနာခဲ့ေပမယ့္ အားေကာင္းလာတဲ့ေစ်းကြက္ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ဘရာဇီး၊ အိႏၵိယနဲ႔ အင္ဒုိနီးရွား မွာေတာ့ဟန္ေတာင္မပ်က္ခဲ့ဘူး။

ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ေတာ့ ဒီစီးပြားပ်က္ကပ္ဟာ ဇုံအလုိက္အထိနာခဲ့တာပဲျဖစ္တယ္။ ေျမာက္အေမရိက၊ ဥေရာပ (ျပည့္၀ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြ) နဲ႔ ယူရုိေအရွ (ကြန္ျမဴနစ္လြန္ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြနဲ႔ ယွဥ္ျပဳိင္ခံအာဏာပုိင္ႏုိင္ငံေတြ) ေတြကုိ
ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးသက္ေရာက္ခဲ့ျပီး တရုတ္နဲ႔အားေကာင္းကာစ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြမွာအစြန္းခတ္ရုံမွ်သာျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္တမ်ဳိးေျပာရရင္ ျပည့္၀ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံၾကီးေတြရဲ႕(အေနာက္ရဲ႕) စုေပါင္းဦးေဆာင္မွဳအခန္းဟာအားနည္းေနတယ္ ဆုိတာပဲ။ G-20 တက္လာတာဟာ ဒီအခ်က္ကုိ သက္ေသျပလုိက္တာပဲ။

G-20 ဆုိတာအာရွစီးပြားပ်က္ကပ္ျဖစ္တဲ့ ၁၉၉၀ ေနာက္ပုိင္းႏွစ္ေတြအျပီးမွာေပၚလာတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ဆရာၾကီးက G-8 (အဂၤလန္၊ ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမနီ၊ အီတလီ၊ အေမရိကန္၊ ကေနဒါ၊ ဂ်ပန္နဲ႔ ရုရွား)။ ေနာက္ဆုံးက ငနဲရုရွားက ပထမ ၇ႏုိင္ငံ G-7 ကေနသြင္းလုိက္လုိ႔ပါလာျပီး G-8 ျဖစ္လာတာ။ G-20 ပထမထိပ္သီးအစည္းအေ၀းကုိ ၂၀၀၈ ႏုိ၀င္ဘာမွာပဲ ၀ါရွင္တန္မွာက်င္းပခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္အေရးပါလာတာက ၂၀၁၀ ကေနဒါမွာလုပ္တဲ့အစည္းအေ၀းက်မွ။ ကမာၻ႕စီးပြားေရးကုိထိထိေရာက္ေရာက္ျပန္လုပ္ဖုိ႔ဆုိရင္ G-8 ဟာမလုံေလာက္ဘူးဆုိတာ အေနာက္က လက္ခံလုိက္တဲ့သေဘာပဲ။ G-8 ကေန G-20 ကုိနန္းတင္လုိက္တယ္ဆုိပါေတာ့။ ဘာေၾကာင့္လဲ G-20 ကုိေလ့လာၾကည့္ရေအာင္။

ပထ၀ီအေနအထားကစၾကည့္ရင္ ကမာၻၾကီးရဲ႕ေဒသတုိင္းကစူပါပါ၀ါ တႏုိင္ငံေတာ့အနဲဆုံးပါတယ္။ အဂၤလန္၊ျပင္သစ္၊ဂ်ာမနီ၊အီတလီ၊အီးယူ (ဥေရာပ၊ G-8ႏုိင္ငံေဟာင္းေတြနဲ႔အသစ္ဖြဲ႕လုိက္တဲ့ ဥေရာပသမဂၢ။ ဒီမွာၾကည့္ရင္ ဥေရာပသမဂၢဟာယူနီယံအဆင့္ကုိမွန္းထားသေလာက္မေရာက္ႏုိင္ေသးတာေတြ႔ရမယ္။သူသာစုစည္းမိရင္ တႏုိင္ငံခ်င္းစီ ဘာလုိ႔ထဲ့ေနဦးမလဲ)။ တရုတ္၊အိႏၵိယ၊အင္ဒုိနီးရွား၊ဂ်ပန္၊ေတာင္ကုိရီးယား (အာရွ၊ ႏုိင္ငံသစ္ေတြနဲ႔ G-8 ေဟာင္းဂ်ပန္)။ အာဂ်င္တီးနား၊ ဘရာဇီး၊ မကၠစီကုိ (ေတာင္အေမရိက)။ အေမရိကန္၊ ကေနဒါ (ေျမာက္အေမရိက၊ G-8ႏုိင္ငံေဟာင္းေတြ)။ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်၊ တူရကီ (အေရွ႕အလယ္ပုိင္း)။ ေတာင္အာဖရိက (အာဖရိက)။ ၾသစေတးသွ် (ပစိဖိတ္) နဲ႔ ရုရွား (အရင္ဆုိဗီယက္ႏုိင္ငံေဟာင္း၊ ယူရုိေအးရွ၊ ပုိ႔စ္ကြန္ျမဴနစ္၊ G-8 လက္ေဟာင္း) ဆုိျပီးေတြ႔ၾကရမယ္။ အသစ္ G-20 မွာ ခင္ဗ်ားသတိထားၾကည့္ရင္ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုဟာေလွ်ာ့က်မသြားေသးဘူး။ တရုတ္နဲ႔ ေဆာ္ဒီပဲ (ရုရွားကအေဟာင္းမုိ႔ထဲ့မေျပာတာ) ခုထိကုိ ေျဗာင္ပဲဗ်ာ အာဏာရွင္ပုံစံအုပ္ခ်ဳပ္ေနဆဲပဲ။

က်န္ႏုိင္ငံေတြဟာ ဒီမုိကေရစီကုိအနဲနဲ႔အမ်ားက်င့္သုံးႏုိင္ၾကတာခ်ည္းပဲ။
G-20 ဟာ ကမာၻ႔လူဦးေရရဲ႕ သုံးပုံႏွစ္ပုံရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ခု ဥေရာပနဲ႔ဂ်ပန္မွာေမြးႏွဳန္းက်တယ္။ တက္မယ္ထင္ရတဲ့ အေမရိကန္နဲ႔ကေနဒါမွာလည္းမတက္ဘူး။ ဒီအတုိင္းသြားရင္ ၂၀၅၀မွာ G-20 ထဲက ျပည့္၀ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြရဲ႕ စုစုေပါင္းလူဦးေရဟာ ကမာၻရဲ႕ရွစ္ပုံတပုံေလာက္ပဲရွိေတာ့မယ္လုိ႔ခန္းမွန္းၾကတယ္။

တဆက္တည္းစီးပြားေရးကုိၾကည့္ေတာ့ G-20 ဟာ ကမာၻ႕ဂ်ီဒီပီရဲ႕ ၈၈ရာႏွဳန္းရွိတယ္။ အရင္ G-7 အေဟာင္းနဲ႔ အီးယူ၊ ၾသစေတးသွ် က အဲဒီ၈၈ထဲက ၆၆ရာႏွဳန္းေလာက္ရွိတယ္။ တရုတ္က ၁၁ ရာႏွဳန္းေလာက္ရွိျပီး က်န္ႏုိင္ငံေတြက ၁၁ ရာႏွဳန္းေလာက္ရွိတယ္။
ဆုိေတာ့ ျပည့္၀ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြဟာ ကမာၻ႕စီးပြားေရးရဲ႕သုံးပုံႏွစ္ပုံေတာ့ရွိေနဆဲပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၈ ဘဏာေရးအက်ပ္အတည္းကာလမွာ ေစ်းကြက္ထဲေငြေတြ ထုိးသြင္း တဲ့နည္း (stimulus package) နဲ႔ကုစားရာမွာ ဒီႏုိင္ငံေတြဟာဘတ္ဂ်က္လုိေငြေတြအၾကီး အက်ယ္ျပေနၾကျပီ္။ အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ အေမရိကန္ရဲ႕ အုိဘားမားဒီမုိကရက္အစုိးရဟာ ျပီးခဲ့တဲ့ၾသဂတ္နဲ႔စက္တင္ဘာမွာ သူ႔ေခ်းေငြကန္႕သတ္ခ်က္ (debt ceiling) ကုိ ထပ္ျမွင့္ဖုိ႔ လႊတ္ေတာ္ထဲမဲခြဲတာေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္ ကမာၻကအေမရိကန္ရဲ႕စီးပြားေရးအရ ဦးေဆာင္ႏုိင္မွဳကုိ ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ၾကတယ္။ အေမရိကန္ေငြေၾကးခုိင္မာမွဳနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔အညႊန္းကိန္းဟာ ေအသုံးလုံးကေနက်ခဲ့တယ္။ သူ႔ေငြေၾကးေဒၚလာဟာ ေလေလွ်ာ့သြားတဲ့ပူေပါင္းလုိ ေ၀့လည္ေ၀့လည္နဲ႔ တအိအိက်ေနခဲ့တယ္။

ဥေရာပေကာသူလည္းဘာထူးသလဲ။ ဂရိျပႆနာရွင္းလုိ႔မႏုိင္ေသးဘူး။ ေနာက္မွာ ေပၚတူကီ၊ ျပီးေတာ့ အရင္G-7 ကအီတလီ တုိ႔ဟာႏုိင္ငံတြင္းစီးပြားေရးအတြက္အေတာ္ရုန္းကန္ေနရတဲ့အခ်ိန္ေတြပါ။ ဟုတ္တယ္ အေမရိကန္ ဟာ ေငြေၾကးေစ်းကြက္ကုိလႊတ္ထားမိတဲ့ဒါဏ္ကုိခါးစီးခံေနရသလုိ၊ ဥေရာပဟာ အခ်ိန္မတုိင္ခင္ ယူရုိေငြေၾကးအထုိင္ခ်ခဲ့မွဳေတြ၊ (ယူရုိႏုိင္ငံအားလုံးယူရုိေငြသုံးတာဟာ အဖြဲ႔၀င္တႏုိင္ငံအက်ပ္အတည္းျဖစ္ရင္ ေငြေၾကးေပၚလစီကုိမျပင္ႏုိင္ဘူး။ ဘဏ္တုိးႏွဳန္းကုိ တႏုိင္ငံခ်င္းစီမကစားႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး။ ယူရုိဗဟုိဘဏ္ကထိမ္းလုိက္ျပီ။ ဒီေတာ့စီးပြားေရးေကာင္းတဲ့ဂ်ာမနီ၊ ျပင္သစ္၊ စတဲ့ႏုိင္ငံေတြရဲ႕အေထာက္အပံ့ကုိ ျပႆနာတက္ေနတဲ့ႏုိင္ငံေတြ ကေမွ်ာ္ရေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ခ်မ္းသာတဲ့ႏုိင္ငံေတြကလည္းေပးခ်င္တုိင္မေပးႏုိင္ဘူး၊ သူ႔ျပည္သူကရွိေသးတယ္။ ခင္ဗ်ားကအစုိးရကုိေပးတဲ့အခြန္နဲ႔အစုိးရက တရုတ္ျပည္ကိုသြားအကူအညီေပးရင္ၾကဳိက္မလား။ ဒီသေဘာပဲ။) ဥေရာပဟာ ေၾကြးျမီကိစၥေတြ၊ လူမွဳဖူလုံေရးစီမံခ်က္ေတြနဲ႔ ပိေနျပီ။ သူတုိ႔ျပည္သူေတြဟာ ခ်ဳိးျခံေခ်ြတာပါဆုိတာေတြ သိပ္လက္မခံႏုိင္ၾကဘူး။ ခုသုံးေနတာေတြဟာလူသားရဲ႕ေမြးရာပါအခြင့္အေရးေတြအတြက္လုိ႔ျမင္ထားၾကျပီ။ ဒီခံစားခြင့္ေတြကို အေလွ်ာ့အတင္းမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ခ်ဳပ္ေတာ့ သူတုိ႔လူဦးေရက်တဲ့ႏွဳန္းကုိ ေက်ာ္ျပီး ေရွ႕ႏွစ္ေတြမွာသူတုိ႔စီးပြားေရးေတြ က်ေတာ့မွာျမင္သာေနျပီ။ ဒါဆုိကမာၻ႕စီးပြားေရးမွာ ဆရာၾကီးေတြကဘယ္သူေတြ ျဖစ္လာမလဲဆုိေတာ့ အားလုံးက ထြန္းသစ္စေစ်းကြက္ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြကိုေစာင္းငဲ့ၾကည့္လာၾကရတယ္။ G-20 မွာ တကယ္ေတာ့ တရုတ္ကအစြာဆုံး၊ ရုရွားနဲ႔ေဆာ္ဒီက ေရနံႏုိင္ငံေရးကုိဆက္ကစားလိမ့္မယ္။ က်န္တဲ့ႏုိင္ငံေတြ ကေကာ။ ဒီေမးခြန္းရဲ႕အေျဖဟာ ၂၁ရာစုကမာၻၾကီးရဲ႕ဒီမုိကေရစီနဲ႔ အာဏာပုိင္၀ါဒေတြရဲ႕အားစမ္းပြဲရဲ႕ အေျဖလည္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

တူရကီ။ သူကေတာ့ဒီမုိကေရစီေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ လူမွဳလြတ္လပ္ခြင့္ေတြတစိတ္တပုိင္းပဲ ရွိေသးတယ္ လုိ႔ဖရီးဒမ္းေဟာက္စ္ကသတ္မွတ္တယ္။ ဘရာဇီး၊ အိႏၵိယ၊ အင္ဒုိနီးရွား နဲ႕ေတာင္အာဖရိက တုိ႔ဟာ ျပည့္၀ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံ ေတြကုိ ပုံစံယူျပီးတည္ေဆာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကုိလုိနီႏုိင္ငံေဟာင္းေတြျဖစ္လုိ႔ အရင္က်ြန္ျပဳခဲ့သူႏုိင္ငံၾကီးေတြကို အခြင့္ရရင္ တန္ျပန္ ေလ့ရွိတယ္။ ဘရာဇီးနဲ႔ တူရကီဟာ အီရန္အစုိးရကုိအကာအကြယ္ေပးတာေမ့ထားလုိ႔မရဘူး။ ဘရာဇီးဟာ ေခ်ဗက္စ္နဲ႔က်ဴးဘားကုိလည္းနီးနီးကပ္ကပ္ဆက္ဆံတယ္။ တူရကီဟာ ဟားမားစ္ေတြကုိေထာက္ခံတယ္။ အုိစမာဘင္လာဒင္နဲ႔တုန္းကလည္းဟုိလုိလုိဒီလုိလုိဆုိတာမ်ဳိးရွိခဲ့တယ္။ ေတာင္အာဖရိက ကဇင္ဘာေဘြကုိၾကည့္ခဲ့သလုိ။ အိႏၵိယဟာ တရုတ္ဘက္နီးစပ္သြားမယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေရးကုိေျပာရေလာက္ေအာင္ အားမေပးေတာ့ဘူး။

စီးပြားေရးအရ၊ ႏုိင္ငံေရးအရ၊ ႏုိင္ငံတကာမွာကစားေနတဲ့ႏုိင္ငံျခားေရးေပၚလစီေတြကုိ က်ေနာ္တုိ႔အၾကမ္းဖ်င္းေတာ့ ျမင္ျပီယူဆတယ္။ ၂၀၀၈ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းဟာ ၃ႏွစ္ျပည့္လုိ႔ ခုလုိအခ်ိန္မွာ စီးပြားေရးျပႆနာေတြဟာ အလုံးစုံကုစားႏုိင္ေသးတာမဟုတ္ပဲ ျပန္လည္လာႏုိင္တဲ့ အေျခအေနေတြကုိစုိးရိမ္ေနၾကရျပီ။ ဒီရုိက္ခတ္ခ်က္ဟာ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မွဳခံထားရတဲ့က်ေနာ္တုိ႔ဆီကုိဘယ္လုိမ်ားသက္ေရာက္မလဲ။ ေစ်းကြက္ဖြင့္မယ္ဆုိဘယ္လုိဖြင့္မလဲ။ ဇုံေပၚမူတည္ျပီးကစားမလား။ က်ေနာ္တုိ႔ထားသင့္တဲ့ႏုိင္ငံျခားေရးေပၚလစီဟာဘာျဖစ္သင့္သလဲ။ ခုအေျခအေနမွာအေကာင္းဆုံး လုပ္ႏုိင္တာေတြဟာဘာရွိမလဲ။ ဘယ္လုိေရရွည္ေရတုိအစီအမံေတြထားဖုိ႔လုိမလဲ။

အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဟာ စိတ္ကူယဥ္လား၊ လက္ေတြ႔နဲ႔နီးစပ္လာျပီလား။ ဥပါယ္တံမွ်င္ေတြလား။ ဟုတ္တယ္ဆုိရင္ေကာဘာေတြလုပ္ဖုိ႔လုိမလဲဆုိတာ တရုတ္အေၾကာင္းနဲနဲေျပာရင္းအဆုံးသတ္ၾကရေအာင္။

ဆက္ပါမည္
KZေက