ေနာက္ဆက္တြဲေန႔မ်ား............... ၃

က်ေနာ္တုိ႔စခဲ့တဲ့ေနရာကုိျပန္သြားၾကမယ္။
ဒီေတာ့စာေပအႏုပညာမွာၾကားခံဘာသာစကားရဲ႕visual effect မရွိသျဖင့္အစဥ္အလာဖြဲ႕ထုံးမ်ားမွခြဲထြက္
ေသာ္စိတ္ပါ၀င္စားမႈအနဲပါးဆုံးျဖစ္မည္ ဆုိသည့္ေကာက္ခ်က္ကုိ သီးျခားစဥ္းစားရပါမည္။ (ခင္ေမာင္ရင္၏
ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့ ရုပ္ရွင္။ အီတာလွ်ံ ႏွင့္ ျပင္သစ္တုိ႔မွ လွဳိင္းသစ္ ရုပ္ရွင္လွဳပ္ရွားမႈမ်ားလည္း အေတာ္တြန္းထုိးလြန္႔လူးခဲ့ရပါသည္)။
ဘာသာစကားရဲ႕ပင္ကုိယ္သဘာ၀တြင္ပင္စာေရးသူဆုိလုိရင္းကုိပုိ႔ေဆာင္ရန္မျပည့္စုံမႈမ်ားရွိေနသည္ဟု
အယူအဆမ်ားရွိေနျပီးျဖစ္သည္။ (က်ေနာ္အနည္းငယ္ဖြင့္ဆုိခဲ့သည့္ structuralism မွာ language
ေထာင့္မွ ခ်ဥ္းကပ္မႈသာျဖစ္ျပီး မႏုသေဗဒ စာေပ ယဥ္ေက်းမႈစသည္ျဖင့္အျခားခ်ဥ္းကပ္မႈမ်ား
လည္းရွိပါေသးသည္။ ထုိမွတဆင့္ ခုအသုံးမ်ားေသာ binary oppositions, semiotics စသည့္အယူအဆမ်ားမွသည္ post-structuralism ႏွင့္ postmodernism မ်ား၏အဆက္အစပ္မ်ားရွိေနပါသည္။ က်ေနာ္တုိ႔ဆီတြင္ ပညာရွင္မ်ားအားထုတ္ၾကေသာ္လည္းက်ယ္ျပန္႔ရန္လုိအပ္ေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ကေတာ့ဘာမွမဟုတ္ပါပဲတတ္စြမ္းသမွ် ေလးေရးၾကည့္တာ ျဖစ္ျပီးရွဳတ္ေထြးခဲ့ေသာ္ အမွားအယြင္းမ်ားေတြ႔ခဲ့ေသာ္ နားလည္ေစခ်င္ပါသည္)
က်ေနာ့္အျမင္တြင္ စာေရးသူတဦးသည္သူ႕ခံစားခ်က္အတုိင္းစာဖတ္သူသိျမင္ႏုိင္ရန္အားထုတ္လုိပါေသာ္လည္း ဖန္တီးမႈအပုိင္းတြင္ၾကားခံဘာသာစကား၏ကန္႔သတ္မႈအျပင္သူ႔ခံစားခ်က္မွသည္အႏုပညာပစၥည္းတခုျဖစ္လာ
သည္ထိ ျဖတ္သန္းသည့္အဆင့္မ်ားတြင္ပင္လြတ္က်က်န္ခဲ့ႏုိင္ပါေသးသည္။ (ေအာ္ဒီေန႔အင္းလ်ားကေလေတြေမႊးပါတယ္
မွတ္တယ္ ျမၾကာျဖဴလာတာကုိး...ဆုိသည့္တင္ေအာင္နီကာတြန္းစာသားကုိ ကုိးကားျပပါရေစ။ အခန္႔မသင့္ရင္သူ႔ဆုိလုိရင္း
ကေနေ၀့ထြက္သြားမလားပဲ)
ဖန္တီးမႈ၏ျပင္ပတြင္မူ (စာဖတ္သူလက္ထဲေရာက္သြားသည့္အခါ) အႏုပညာတခုကုိခံစားသူကဘယ္ပုံ
ခံစားသည္ဆုိသည့္အခ်က္မွာ စာဖတ္သူ၏ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈ အေတြ႔အၾကဳံ ဆည္းပူးေလ့လာမႈ ႏွင့္ အႏုပညာလက္ရာကုိ အရသာခံလုိစိတ္တုိ႔ကုိလည္းထဲ့သြင္းစဥ္းစားရပါေတာ့မည္။
Bob Perelman က china ကဗ်ာကုိ တရုတ္တန္းမွာလမ္းေလွ်ာက္သြားရင္း တရုတ္ျပည္တြင္ ရုိက္ထားသည့္ ဓါတ္ပုံအယ္ဘမ္တခုကဓါတ္ပုံမ်ားကုိၾကည့္မိျပီးေရးခဲ့သည္ဟုဆုိသည္။ ဂ်ိမ္းဆင္ကသူ႔ေ၀ဖန္စာကုိအဲဒီအခ်က္
ကုိသိျပီးမွေရးတာျဖစ္ေသာ္လည္း က်ေနာ္ကကဗ်ာဖတ္ျပီး ဆုိေနက်သီခ်င္းကဗ်ာကုိသတိရသြားစဥ္က
ဒီအေၾကာင္းမသိရေသးပါ။ ေျပာခ်င္တာက ဖန္တီးသူဘက္တြင္ ပဲလ္မင္းကဓါတ္ပုံေတြကုိၾကည့္ျပီး သူထင္ရာေရးသြားတာလား။သူ႔ရွိရင္းစြဲ ပုဂၢလိကခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ထင္ဟပ္ညွိႏွဳိင္းေရးသြားတာလား ဆုိတာကေတာ့ သူသာသိေပမည္။ ဖတ္သူက်ေနာ့္ဘက္တြင္မူ ဒီကဗ်ာကုိဘယ္လုိအဆက္အစပ္ေတြနဲ႔
ဘယ္ပုံေရာက္ေအာင္ခံစားမိသြားသည္ဆုိတာကအျခားအပုိင္းတပုိင္းျဖစ္ေနသည္။ ဒီအထဲ ကဗ်ာဆရာကLP
ကဗ်ာဆရာျဖစ္ျပီး ဘာသာစကား၏ေန႔စဥ္ဘ၀အေပၚလႊမ္မိုးခ်ယ္လွယ္မႈမ်ားေပၚတန္ျပန္လုိသူျဖစ္ေနသည္။
အႏွစ္ခ်ဳပ္လွ်င္မီဒီယံကေတာ့သုံးရဦးမည္။ မီဒီယံကုိမသုံးခ်င္သည့္ Conceptualist မ်ားလည္းရွိပါသည္။ အိမ္သာကမုတ္ၾကီးျပပြဲတင္တာေတြလည္းရွိပါမည္။ ၾကဳိက္သူမ်ားၾကဳိက္ျပီးကဲ့ရဲ႕သူမ်ားလည္းရွိၾကသည္ပင္။
ၾကားခံမၾကဳိက္လုိ႔ လူကုိယ္တုိင္သရုပ္ေဆာင္ျပသည့္ performance ေတြလည္းရွိသည္။ သုိ႔သာ္ဒီမွာလည္းလူက
ၾကားခံျဖစ္ရသည္။ ဒါက Material ပုိင္းဆုိလွ်င္ processing မွာလည္းေျပာခဲ့သလုိထြက္က်သြားႏုိင္တာေတြရွိ
သည္။ ေနာက္ဆုံး end user ကလည္းသူ႔လုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြအျပည့္ရွိေနသည္မဟုတ္ပါလား။ ဖြဲ႔ထုံးျပသနာကစာေပ
မွာသာမဟုတ္။ ဂီတမွာလည္းသံဆန္းဆုိေတာ္ေတာ္နဲ႔နားမ၀င္ပါ။
အႏုပညာလက္ရာတရပ္ကုိခံစားသည့္အခါခံစားဖုိ႔လုိလုိလားလားရွိဖုိ႔လည္းလုိ။ ကုိယ့္ခံစားမႈအေလ့အက်င့္
ႏွင့္မယဥ္ပါးေသးလွ်င္သည္းခံဖုိ႔လည္းလုိ။
တေန႔ျပီးတေန႔အေၾကာင္းအရာမ်ားအေျပာင္းအလဲတြင္ပုံသဏန္ကလည္းရုန္းမည္။
ပုံသဏန္ေျပာင္းလွ်င္အဓိပၸါယ္လည္းအသစ္ျဖစ္မည္။ မေဟာင္းခင္ထိေတာ့သစ္မည္ေပါ့။
သစ္တာမၾကဳိက္ရင္မေဟာင္းမိေစဖုိ႔လုိမည္။
အႏုပညာနဲ႔ Reality ရွာတာပါဆုိရင္ ပရမတ္ကုိ ပညတ္နဲ႔ဖမ္းတာ မွားမွန္ က်ေနာ္လည္းမေ၀ဖန္
ရဲပါေလ။